Bassist/Componist/Producer Christian McBride (Philadelphia, 1972) behoeft eigenlijk geen introductie, hij behoort al jarenlang tot de absolute top in de jazz. Hij is actief in zes (!) verschillende groepen en met diverse projecten, zijn muziek varieert van mainstream tot avantgarde, New Jawn kan gerekend worden tot de avantgarde loot. Dit is alweer zijn 19e album als leider, hij maakte er tientallen als sideman. Hij is ook artistiek directeur van het Newport Jazz Festival, opvolger van de beroemde George Wein. Bovendien speelt hij een belangrijke rol bij de Mack Avenue Group via zijn Brother Mister Productions. Kortom McBride is een van de belangrijkste en invloedrijkste figuren in de hedendaagse jazz.

De bandleden van New Jawn zijn Josh Evans op trompet, Marcus Strickland op tenorsax en basklarinet, Nasheet Waits op drums en Christian McBride op contrabas. Ondanks de diversiteit aan albums is er altijd sprake van een kwalitatief hoog niveau van McBride’s oeuvre, dat zich in mijn oren niet echt afspeelt het avantgarde genre, ook dit fabuleuze album van McBride’s New Jawn kan ik niet echt rekenen tot de avantgarde zoals ik die in mijn hoofd heb, vergeleken met die muziek en met name Albert Ayler zijn dit brave geluiden met wat moderne uitspattingen. Absoluut geen probleem, de muziek die deze groep van McBride neerlegt is van een dusdanig niveau dat er alleen maar van te genieten valt. Als er dan toch sprake zou zijn van avantgarde dan horen we dat in de aanvangstonen van het openingsnummer “Head Bedlam” van McBride, het gaat echter al snel over in een gedeelte met meer ritme. “Prime” van Marcus Strickland is een goed in het oor liggende compositie rond een uitdagend thema, Marcus en Josh stelen hier de show met spetterende solo’s.

Nasheet schreef “Moonchild” een prachtige ballad ingeleid door fraai bassen van Christian en subtiel klarinetspel van Marcus waarna Josh zich bij hen voegt met gedragen trompetklanken. “Obsequious” is een compositie van organist Larr Young, specialist in funky souljazz, de vonken vliegen er dan ook vanaf in dit uptempo nummer. Bas en drums leggen een strak ritme neer waarop de beide blazers naar hartenlust kunnen soleren, een waar feest ! Christian opent het door hem geschreven “Lurkers” met een waar palet aan vreemde geluiden die hij uit zijn bas tovert, waarna zich een spooky muzikaal landschap ontrolt met gedempte trompet en fluisterende klarinet en donkere tromroffels, uitermate geschikt als filmmuziek. “The good life” is een compositie van Ornette Coleman van zijn album Skies of America, zowel Christian als Nasheet krijgen hier veel solo ruimte. Josh Evans schreef “Dolphy Dust”, een prima nummer, het verband met Dolphy ontgaat me, maar het klinkt goed. Het album wordt afgesloten met een spetterende versie van “East Broadway Rundown” van het gelijknamige album van Sonny Rollins. Deze klassieker krijgt hier een superieure uitvoering met veel solo ruimte. Voorwaar een perfecte uitsmijter van dit pareltje uit het oeuvre van McBride !

Jan van Leersum